Konijn met zware kop (en niet van een kater)

Een paar maanden geleden was ik er nog stellig van overtuigd dat ik nooit amigurumi's zou haken. Ik heb tenslotte geen kinderen dus wat moet ik er mee. Maar toen ik kip Betty zag kon ik er toch niet aan weerstaan. Zo kwam ik steeds vaker leuke patroontje en creaties tegen op blogland. Met andere woorden, ik ben om.

Konijn Snuf van Stip en Haak kon ik ook niet weerstaan, dus vooruit eerst een leuk katoentje uitgezocht. Dit leek me wel vrolijk.

Daar nog leuke bijpassend kleurtjes bij gezocht en ik kon beginnen. Oeps, ik zie dat er nog een kleurtje ontbreekt. Lila.

Ik had een eerste pootje gehaakt toen ik me al begon te ergeren aan die lelijke overgang van de ene kleur naar de andere. De foto is een beetje wazig maar je ziet bij het linker pootje dat de kleur wisseling wat rommeliger oogt dan bij het rechter pootje.

Ik had ooit via pinterest een linkje gepind dat nu goed van pas kwam. Ik neem aan dat de ervaren amigurumi haaksters deze techniek al lang gebruiken maar voor de beginners onder ons is hier een handige tutorial en mocht dat nog niet duidelijk genoeg zijn dan kan je hier het filmpje bekijken.

 

Enfin, alle onderdelen waren gehaakt.

Tijd om aan elkaar te naaien. Niet mijn favoriete onderdeel. Ik begon met de oren op het kopje te plaatsen. Wat een gepiel. Ik zette ze eerst vast met naalden maar ze zwiepten nog van links naar rechts en de naalden kwamen steeds omhoog. Toen heb ik het onderste gedeelte van de oren maar wat opgevuld en weer vast gespeld, dat ging wat beter.

 

Het ergste moest nog komen. Het hoofd. Ik heb het er drie keer opgenaaid en weer losgehaald want het kopje klapte steeds om. Eerst had ik het hoofd in het midden vastgenaaid, daarna maar wat meer naar voren en tenslotte meer aan de achterkant geplaatst. Ik vraag me af of dat alleen bij mij het geval is of dat andere daar ook last van hebben. Ik heb ondertussen even op Snuf konijn gegoogeld en zag dat de meeste konijnen ergens tegen aan geleund zaten. Dat gaf mij weer hoop dat ik niet de enige ben.

 

Toch ben ik blij  met het eindresultaat.

Volgende keer moet ik de oogjes nog beter aandrukken.

Lekker bijdehand.

De zijkant. Leuk toch!

 

Zo, eens kijken wat ik nu weer ga haken.

 

Groetjes, Monique