Paaskip op de valreep

Gisterenavond heeft Betty het levenslicht gezien. Eigenlijk was ze er al min of meer, maar mevrouw wou haar opwachting maken in vol ornaat. Je bent een dame of je bent het niet he. Dus toen ze haar rokje en schoentjes aan had (nou ja, zeg maar gerust schoenen, daar ben ik met maat 41 niks bij) en een bijpassende handtas had uitgezocht wou de diva zich wel vertonen.

Ik had haar een plaatsje gegeven op een plank in de boekenkast maar daar was ze het absoluut niet mee eens. Kakelen dat ze deed, ik werd er horendol van. Snel een ander plaatsje gezocht en had haar op een kastje gezet maar dat was evenmin naar haar zin. Op haar aanwijzingen heb ik haar op een planten standaard gezet. Dat vond ze al een stuk beter. Maar toen ze het cupcake kleedje zag wat onder een plant lag moest ze dat perse hebben want dat past helemaal bij haar outfit. Wat heeft die een noten op haar zang zeg. Ik kon praten als brugman maar ze moest en zou op het kleedje zitten.

Zeg nou zelf. Zit ze er niet als een echte diva bij? Prinsesheerlijk hoog boven de grond alles goed in de gaten houdend.

Ze voelt zich duidelijk kiplekker!

Zo heeft ze dus op de valreep 2e Paasdag met ons kunnen vieren.

Dit patroon komt uit het boekje Gehaakte beestenboel van Christel Kukkert. Elke keer als ik het boekje doorbladerde zei ik tegen mezelf oh, die moet ik toch echt gaan maken. Maar een mens wil zoveel he. Het kwam er maar niet van. Totdat ik Betty tegenkwam bij Angeline, toen ben ik er gelijk aan begonnen.

Groetjes, Monique